جایی برای نوشتن...تنها نوشتن

خب وقت آن است که قلم برداریم و شروع کنیم به قضاوت خودمان بعد از یک عمر قضاوت دیگران کردن. باورم نمی شود که در آستانه ی سی سالگی هستم و هنوز از فکر کردن به خیلی از افکار و اتفاقات و وقایع فراری بوده ام. فراری با سرعت بالاتر از نور. امروز که اینجا می نویسم، اما، ایستاده ام. از خستگی این همه دویدن های بی قرار و بی تاب. بعضی وقت ها که بر می گردی، شاید از خودت ب‍پرسی "آیا این هستم؟" ولی دردناک تر آن این هست که بعد از این همه دویدن ها، بایستی و بپرسی که "من که هستم؟". با صدایی اکو وار از اطرافی نه ناشناخته تر از خود تو که آنجا ایستاده ای. شاید تو تنها انعکاسی از نقطه ی آغازی بوده ای که در زندگی حریان پیدا کرده ای... همیشه در زندگی دوم، خودم را پروانه یافته ام... نوشته شده توسط mthrh در پنجشنبه ۱۴۰۳/۰۴/۰۷ | بخوانید, ...ادامه مطلب

-----------------------------------سعی می کنم گاهی ذهنم را وادار به آن کنم که بنویسد. از غم، از غصه، از درد، از لبخند، از شوق، از جیق های بنفش درونی که از کوچکی به آن معروف بوده ام. از ناراحتی هایم در میان خوشحالی، ذوق و شوقم هنگامی که حتی فرصتی برای نگاه کردن به خودم ندارم. می نویسم تا ذهنم در میان حوادث مختلف نپوسد، بادِ روزگار زندگی پر از تلاطم و امیدم را آرام جلوه ندهد و جسم و رفتارم بر روی ن,هیولاوار,تلاش,کردن ...ادامه مطلب