اگر دیدی از درون راضی نیستی، بدان یک جای کار هنوز می لنگد.

حالت تهوع بدی پیدا کرده ام. حس می کنم می خواهم تمام زمان حالم را بر روی گذشته ام خورد کنم و از خود چیزی باقی نگذارم... دقیقا به مانند لبتابی که بر سرش غرغر می کنم، آدم هایی که از نظرم بی فرهنگ می آیند و زمینی که از نظرم خبیث تر از آن است که مادر یک دختر آرام و با طمئنینه باشد. زمینی که درباره ی تاریخ و آینده ی آن افسانه ها ساخته اند که برخی ممکن است در عالم فیزیکی واقعیت داشته باشد یا نه. اما هیچ چیز به اندازه ی احساسات موجودیت ها را تعیین نمی کند. احساس درونی تنها قسمتی از وجود است که گول نمی خورد... اگر دیدی از درون راضی نیستی، بدان یک جای کار هنوز می لنگد. برای یک اسب هم که در نظر بگیری، ممکن است بدون یک پا بتواند تنفس کند، اما کار نه.

تو را چه شده است؟ برخیز... برخیز... مگر نمی بینی زمین لرزه ای در راه است و تا لحظاتی دیگر به سنگ زیر پایمان نیز نمی توانیم مطمئن باشیم. نکند تو نیز فکر می کنی که یک پای اسب، همه ی وجودش است؟