ماهی خشکی زی

اینقدر که خانه مانده ام، مطمئنم با لحظه ای بیرون رفتن و تنفس هوا ممکن است مانند ماهی تنگ، در آب دریا جان دهم. حالا که فکر می کنم، سرگیجه و سردرد و حالت تهوعی که مدتی رهایم کرده بود، انگار دوباره و با قوتی بیش از پیش آمده و در زندگی ام می تازد و تمام بندکفش هایم را رشته می کند و می پزد؛ برای نرفتن. برای ماندن و دل شکستن.

سردردهای وحشیانه و بی ملاحظه

خواب های پریشان و آشفته

احساس کم تر شدن دید، تار دیدن...

جایی برای نوشتن...تنها نوشتن...